Belki demekle olmuyor nedense

Nedense kendimi terk edilmis gibi hissediyorum . Terk edilmenin nasil hissettirdigini de biliyorum ama bu biraz daha farkli . Sanki anilar hayallere , hayallerde düşlere dönüşüyor . Sanki hic varolmamis gibi . Bu canimi yaksa da gittigini hala kabullenemedim ben . Hala bir mesaj atacak ya da bana bir sekilde ulasacakmis gibi geliyor . 29 aydir taniyorum onu . Hala cozebilmemse mechul . Dengesizligini seviyorum . Onemli olan da bu . Eger sirf sevmekten ibaret olsaydi sıkılırdım zaten . Beni ben yapan özellikte bu . Ve hala hayatima birini sokmak dusuncesi kadar korkutucu . Onun hatiralari ezilmesin diye kendimden kapali bir kutu yarattim . Ve icine goz yaslarimi doldurdum . Onlarla yasamayi ogrenebilmek icin . Acimi kucaklamak icin . Şöyle bir bakiyorum da cok sacma bir yazi oldu . Olsun . Bizi biz yapan davranislarimiz sonucta . Lutfen kotu yazdigimi dusunmeyin . Icimdeki aciyi anlatmam o kadar zor ki kelimelere dokemiyorum . Biliyorum ki en derin acilar dilsizdir . Beni anlayin .